Οι δυο αναγνώσεις ενός «όχι»

Ο σοφός ελληνικός λαός λέει: «όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται». Λέει όμως και το άλλο εξίσου χρήσιμο και πολλάκις «καταπατημένο στον Άρη: «Όποιος βιάζεται σκοντάφτει» Αμφότερα ταιριάζουν γάντι στην περίπτωση του Παπαδόπουλου που εξελίχθηκε σε φιάσκο αφού από σίγουρος κατέληξε για τρία χρόνια στον ΟΦΗ. Ο έλληνας τεχνικός, έκανε το κομμάτι του, διαφήμισε το όνομά του, το έβαλε σε πλειστηριασμό, αφού τον άφησαν να το κάνει, και μόλις εξασφάλισε αυτά που ήθελε από τον ΟΦΗ, πήρε το αεροπλάνο και πήγε στο Ηράκλειο να υπογράψει το νέο του συμβόλαιο αφήνοντας στα κρύα του λουτρού τον Καρυπίδη.

Εγώ στα πρόσωπα δεν στέκομαι και είμαι υπέρμαχος της λογικής του ουδείς αναντικατάστατος. Στην προκειμένη περίπτωση και του: «Αν δεν θέλει μια αυτός, δεν θέλει δέκα ο Άρης». Η ομάδα είναι πάνω από πρόσωπα. Άσε που στην περίπτωση του κιλκισιώτη τεχνικού φάνηκε ότι στην πραγματικότητα δεν ήθελε ποτέ να έρθει στον Άρη. Κάθισε στο ίδιο τραπέζι με τον Καρυπίδη μόνο και μόνο επειδή ήταν ο Μυροφορίδης στη μέση. Δεν είναι τυχαίο, ότι τόσα χρόνια που έχει φύγει από τον Άρη, κράτησε μια ψυχρότητα με τον σύλλογο και δεξιά και αριστερά στην ποδοσφαιρική πιάτσα άφηνε να φανεί μια πίκρα για τον τρόπο που έφυγε. Κι άλλοι έφυγαν άσχημα, όμως δεν το κράτησαν μανιάτικο. Ίσως να έπαιξε ρόλο κι αυτό.

Ο Παπαδόπουλος ήξερε ότι στον Άρη δεν θα υπάρχει η παραμικρή ανοχή και υπομονή. Ότι θα ήταν υποχρεωμένος από την 1η αγωνιστική να παρουσιάσει μια ομάδα άτρωτη. Ότι δεν υπάρχει η λέξη αποτυχία. Φοβήθηκε προφανώς την ευθύνη, το ενδεχόμενο αποτυχίας που θα τσαλάκωνε το προφίλ του ανερχόμενου έλληνα προπονητή που έχει φτιάξει. Στον ΟΦΗ λογικά θα έχει λιγότερη πίεση. Ίσως πάλι δεν τον έπεισε ο Καρυπίδης αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε γιατί δεν ήμασταν μπροστά στη συζήτηση. Μπορεί να υπήρξε και διαφορά στο οικονομικό όπως ακούγεται. Όλα αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Το ερώτημα που θα μείνει για να το απαντήσει ο ιστορικός του μέλλοντος είναι γιατί ο Παπαδόπουλος έβγαζε μια θετική προδιάθεση για συνεργασία μετά το ραντεβού με τον Καρυπίδη και έλεγε δεξιά και αριστερά ότι έχει σχεδόν τελειώσει το θέμα.

Πάμε τώρα και στην πλευρά του Άρη. Είναι μια επικοινωνιακή ήττα αφού τον είχε πρώτο στη λίστα. Και όχι μόνο αυτό αλλά έβγαζε και μια σιγουριά για συμφωνία και τη διατυμπάνιζε δίχως να κρατάει μια… πισινή. Που τη στήριζε, κανείς δεν ξέρει. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η ΠΑΕ βιάζεται να βγάλει προς τα έξω μια συμφωνία, χωρίς αυτή να επικυρωθεί πρώτα. Δείχνει μια επιπολαιότητα. Μια απειρία. Και το δις εξαμαρτείν...

Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Ο Άρης ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει με το όχι του Παπαδόπουλου. Είναι υποχρεωμένος να κοιτάξει το plan b. Δηλαδή ο Παύλος Μυροφορίδης που ασφαλώς και ο ίδιος θα αισθάνεται κάπως εκτεθειμένος από τον κάποτε συνοδοιπόρο του στον Ηρακλή. Έχει ενδιαφέρον ποια θα είναι η επιλογή του νέου τεχνικού διευθυντή του Άρη.

ΥΓ Στην περίπτωση του Λάσκαρη οι πράξεις, οι κινήσεις και οι ενέργειες αυτής της εβδομάδας, είτε θα καταλαγιάζουν τον θόρυβο και την ανησυχία ή θα τον επιτείνουν. Λίγη υπομονή ακόμη.